18 September
Lieve mensen backhome,
Wederom een korte nachtrust, vandaag stond ons een volgend avontuur te wachten. Het waterpeil in de ‘victoriafalls’ was weliswaar laag, het bleek een prima uitgangspunt voor een raftingavontuur. Stel je maar eens voor, een diepe canyon, hoge rotsen, een afdaling van honderd meter naar de raftingboten en jullie helden, gekleed in reddingsvest met bijpassende urinegele helm. Twee boten die ieder zes personen én een instructeur over de woelige baren van de Zambezi zouden brengen. Al bij de start, de gebruikelijke kinderachtige geintjes als natspatten, elkaar uit de boot proberen te gooien en een grote mond. Kreten als ‘backpaddle, left/rightpaddle en forward’ waren we natuurlijk snel meester, de uitvoering duurde echter even. Een stromende beek van veertig meter breed die zich op een aantal plaatsen versmald, levert geweldige stromingen en golven op. Marcel, de rechtsvoor van boot 1 (met verder Cees, Maurice, Frank, Rene en Hans), lette weer eens niet op en belandde bij een ‘klasse drie’ stroom (klasse zes de zwaarste levert een gegarandeerd nat pak voor de gehele boot) buiten de boot. Gelanceerd als een kogel, gered als een kleine jongen door Cees, die hem middels een Harakiri-heupzwaai weer in de boot kon hijzen. Boot nummer twee (met Jos, Ward, Leo, Jan, Jeroen en Gerco) was een superteam, als volleerde zeelieden, doorstonden zij de zwaarste passages. Ward echter, moest toch enigszins water happen na een venijnige kanteling in een klasse vijf stroom. Het hoogtepunt van deze waterhappening was echter de radslag met dubbele schroef die Jan voor ons in petto had. Als een veertje door de wind overboord getild, in de mangel genomen door een gemene onderstroom, waren we toch een kleine dertig seconden Jan uit het zicht. Proestend en met een wrange glimlach, wist het team hem echter toch weer aan boord te tillen. Na bijgekomen te zijn van deze inspanningen, liet het team zien, ook op reddinggebied haar mannetje te staan. Voortschrijdend inzicht van onze gids, zorgde ervoor dat we op het juiste moment ter plaatse waren toen een boot met Belgische vrouwen omsloeg. Maar liefst zeven extra passagiers werden gered van een angstig avontuur. Op het eindpunt een laatste verrassing, de klim omhoog. Wederom ruim tweehonderd meter, STEIL recht omhoog. Terug gebracht naar het hotel, een heerlijke hamburgerlunch rijker de bus in naar de bakkerij annex coffeeshop van onze held en gastheer Jesper . Hier het internet gecheckt en tot onze blijdschap (zeker van voetballiefhebber bij uitstek Cees) de 4-2 overwinning van AZ op Ajax, hulde aan onze helden uit de Kaasstad ofwel retteketet-AZ ! Wederom een busreis van vijf uur terug, een heerlijk diner en dan nu, dit tikkend, een kampvuur in de open lucht. Cees trakterend op sigaren en Southern Comfort onze belevenissen en ervaringen van deze reis delend:
Jos: Geweldige belevenis – Mosi – dry and wet
Rene: goed gevuld – fantastisch – onvergetelijk
Ward: intensive schock – gaan ! – wanneer gaan we weer ?
Cees: slapeloos – jongens werden mannen – gastvrijheid ten top
Gerco: heuvels – vriendschap – once-in-a-lifetime-experience
Marcel: besef komt later (plop) – een leuk traininkie
Jan: 180 uur belevenis in tien dagen
Maurice: the real african life ! – no breaks
Frank: grensverleggende reis – fantastisch – kon niet beter
Hans: het meest intensieve van mijn leven – Rene hef mie ut skakeln leerd – Familie Lublinkhof was fantástisch gastvrij.
Leo : Super - Goed geregeld
Jeroen : Unieke reis – fantastisch team – what’s next ?
*** Dit was het laatste verslag van onze reis, na terugkomst zullen we meer foto’s plaatsen op de website. Op 1 oktober sluiten we de mogelijkheid om donaties te doen voor het Palabana kinderdorp. Bedankt voor het volgen van onze reis en de fantastische berichten op ons forum. We hebben ervan genoten !!!! ***
Vervolg 17 September
Lieve mensen backhome,
Zoals gezegd, op weg naar Livingstone, een busrit van bijna vijf uur bracht ons naar Maramba River Lodge. Onderweg veel ronkende heren langs een lange rechte weg. Een kort oponthoud waarbij Veerman door maagproblemen even de bush moest opzoeken. Jos, gentelman bij uitstek was bereid zijn laatste closetrol af te geven, maar verloor daarbij zijn zonnebril, maar behield zijn schitterende safaripet (mét touwtje rond de kin). Het streven was om voor zonsondergang de watervallen ‘ Victoriafalls’ te bezoeken. Ruimschoots werd ook dit streven gehaald (wel een heel kwartier was ons gegund...). Daarna nog even kort wat onderhandelingstechnieken uit de kast gehaald om op een klein marktje wat souveniers in te slaan. ‘s Avonds werd van een heerlijk diner genoten, waarna een aantal heren nog even het nachtleven besloot te onderzoeken. Stel je een slecht verlichte hoteldisco voor met een vierkante bar in met midden. Een grote dansvloer vol soepel heupwiegende donkere Zambianen en de helden uit Holland aan de bar. Het zal een verschil in genen zijn, maar de ‘groove’ die deze mensen op de dansvloer te weeg brachten, was niets vergeleken met de houterige bewegingen die jullie fietshelden aan de bar probeerden te maken. Een taxirit met vijf heren in een Toyota Corolla bracht ons diep in de nacht weer thuis.
17 September
Lieve mensen backhome,
Vandaag de laatste meters van onze fietsinspanningen alhier. We hebben vanmorgen het Blue Nile Hotel verlaten op weg naar ons eindpunt van deze reis, Munalifarm. Leuk om te vermelden is dat we vandaag een speciale gast konden begroeten in het peloton. De ambassadeur van Nederland in Zambia (voor ons Eddy), die ons gisteren in zijn huis uitnodigde voor een borrel, bleek een fietsfanaat. Nu ik dit verslag tik, staan er elf mannen om me heen te verdringen om snel te kunnen douchen. We stappen zodirect in de bus op weg naar Livingstone alwaar we de ‘ Victoriafalls’ , één van de zeven wereldwonderen, zullen gaan bezichtigen. Vanavond gezellig met de groep stappen en morgen raften...
16 September
Lieve mensen backhome,
De zwaveldampen van de hotsprings hebben onze spieren goed gedaan. Het tentenkamp is afgebroken en de fietsen stonden om 7.30 alweer gereed. Vandaag een ‘makkelijke dag’ van 85 kilometer op naar Lusaka. Daar snel onder de douche gedoken en ons beste pak aan voor één van de vele hoogtepunten van deze reis, het bezoek aan Palabanakinderdorp. Na een busrit met vele kuilen en bulten, werden we rond 15.00 uur aan de poort van dit 200 hectare grote terrein, ontvangen door Mr. Pattel, de manager van het fonds aldaar en tevens woordvoerder. Hij vertelde ons dat er al diverse gebouwen en infrastructuur zijn aangelegd en dat het complex straks ‘self-supporting’ moet zijn. De ontmoeting met de eerste weeskinderen die er momenteel gehuisvest zijn, was onvergetelijk. Kees deelde spekken uit, Frank ballonnen en schriften en dit alles onder het gezang van deze lieverds. We kregen ook ‘live’ een schoolles te zien en meest opvallend was toch wel de beleefdheid en spontaniteit van deze kinderen. Nog vele verhalen en foto’s zullen thuis volgen, maar dat het meegebrachte bedrag van $ 20.564,- goed terecht komt is zeker. Ook de ambassadeur was gekomen en nodigde ons uit voor een borrel bij hem thuis. We mochten in zijn thuis zijn hapjes en drankjes te lijf en voelden ons echte royalties. Na terugkomst in het hotel, zijn we met de hele groep uit eten gegaan en hebben vervolgens nog even een borrel gedronken op alle belevenissen.
15 September
Lieve mensen backhome,
We hebben vandaag onze engelse heks en de nederlandse boeman van het Luangwa Bridge Camp verlaten (hoera !) en zijn op de fiets geklommen voor maar liefst 160 kilometer (!!!), heuvels, afdalingen, warmte, ofwel een zware beproeving. Wederom als ploeg elkaar bijgestaan en wederom zonder valpartijen de rit volbracht. Let wel, bij aankomst met snelheid nul vergat Jan dat zijn voeten nog in de clips van zijn pedalen zaten en kletterde zo op de hoop bagage, hilariteit alom. Dit keer een andere slaapplek, een heus tentenkamp. Rond een groot kampvuur stonden vijftien stoelen van waaruit we een welverdiend biertje dronken. De weg over gestoken en naar de hotsprings (warmwaterbronnen) gewandeld. Dit water wordt met 100 graden opgepomt en loopt via een beekje naar twee kleine poeltjes, één voor de dames, één voor de heren. Een komisch gezicht, 12 nederlands blanke nijlpaarden in een poeltje van nog geen 15 vierkante meter. Grote temperatuurverschillen bleek later toen Jos na aandringen van allemaal echt niet durfde. Waar hij wilde liggen was het water echter 45 graden, dus zijn weigering terecht. ’s Avonds een groot kampvuur, een provisorische warme voedzame maaltijd, koude flessen pils en stoere verhalen, je weet hoe dat gaat....
14 September
Lieve mensen backhome,
Vandaag verlaten wij ons superdeluxe lodge en reizen per boot 180 kilometer de zambezirivier af. Aan de ene oever, het natuurschoon van Zambia, de andere Zimbabwe.
Heel veel wild wederom van crocodillen tot waterbuffels en van visarenden tot olifant. Door veel opspattend water werd deze rit op het laatst stuk alsnog een ware beproeving. Geen mens had nog een droog plekje op zijn lijf. We konden er gelukkig om lachen. Bij aankomst waren de auto’s nog niet gearriveerd, maar geen nood, onze gastheer Willem kent als oude missionaris overal de weg. Een half uur later zaten we bij de burgemeester van het plaatsje op kantoor te wachten op ons transport. In twee auto’s op weg naar het ‘ Bridge Camp’. Een rit van twee uur over slechte wegen, genietend van de glimlach van kinderen onderweg. Aangekomen ter plaatse werd na een heerlijke douche het diner geserveerd. Gerco overhandigde de bolletjestrui aan Rene, die had laten zien het beste bergop te klimmen deze dag.
13 September
Lieve mensen backhome,
Om zes uur ’s ochtends werden we op een klein eiland gedropt om lopend op zoek te gaan naar wildlife. Nog geen vijf minuten later oog in oog met een grote mannetjes olifant die we tot op vijftien meter naderden. Uitleg over allerlei planten, bomen en dieren, een leerzame ervaring. Na het ontbijt en een korte boottrip arriveerden we in een prachtige op palen gebouwde lodge. De groep werd na een smakelijke lunch ook nu weer opgedeeld om óf wild te gaan bekijken vanuit de boot óf te vissen op tijgervis.
Vervolgens lekker gegeten en rustig in de bar wat drinken. De volgende dag moesten we een flinke reis maken.
12 September
Lieve mensen backhome,
Wat een dag ! wat een dag. ... ontbijten om 5.00 uur en bij een schitterende zonsopkomst met begeleiding van de lokale fietsvereniging (acht man sterk), de rit naar Chirundu. De eerste heuvel hadden we reeds de dag ervoor getest, maar bleek opnieuw een echte kuitenbijter. Vlak en wind mee bestond vandaag niet. Ofwel heuvels, schitterende afdalingen en vooral een straffe wind met kracht 5 beaufort. Onder de bezielende leiding van onze meefietsende host Jesper, slaagden we erin om als ploeg alle heuvels te 'killen'. Let wel, megazwaar, schitterend mooi, maar vooral genoegdoening, wat een avontuur! Waar ons grotendeels ' downhill was beloofd, kwamen we tot een andere ontdekking. Gerco, gehuld in de bolletjestrui, had geen makkelijke dag, maar met hulp van Jesper en Cees werden alle heuvels beklommen. Een echte teamprestatie, niemand was te beroerd om voor een ander knechtenwerk te doen. Een speciale melding moeten we maken van de zes lekke banden die ons ten deel vielen (waaronder Jos overigens twee). Erno zal dus diep in de beudel moeten tasten omdat hij zijn gift voor het kinderdorp Palabana, koppelt aan de flat-tyers die wij zullen hebben.
Na uitgebreid aangemoedigd en bezichtigd te zijn door de plaatselijke bevolking op het eindpunt(de zambezirivier), volgde een busrit naar een geweldige lodge, direct aan de rivier. Authentieke afrikaanse hutjes, met riet bedekt en een schitterend interieur zijn onze thuisbasis voor de nacht.
Na wat dobberen aan het zwembad, werden we in twee ploegen opgedeeld, die beiden met een boot de rivier op gingen. Één groep nam de speedboot om op tijgervis te vissen, de andere ging op zoek naar wildlife en heeft de meest fantastische dieren mogen zien. Nijlpaarden badend, olifanten grazend, schitterende vogels, een voorbode wat ons de komende twee dagen staat te wachten. De ervaring om oog in oog op vijf meter afstand van een grote bull-olifant te staan, met op de achtergrond een overstekende kudde van deze dikhuiden, was ongelofelijk.
Vanavond zullen we dineren bij kaarslicht op een romantisch verlicht terras. Dat onze eigen meisjes hier niet bij kunnen zijn, betreuren wij allen oprecht. Vrees niet, we zijn de enige gasten en zullen grote verhalen ophangen en genieten van een goede borrel.
Door middel van draadloos internet werd deze boodschap getikt aan de bar, zippent aan een gin-tonic. Wij (Jos, Maurice, Leo, Jeroen en Gerco) proosten op al jullie lieve boodschappen op het forum en melden ons weer zodra er mogelijkheid is. De verwachting is dat dit twee tot drie dagen kán duren.
Met hartelijke groet,
De crazy dutchmen
11 September
Lieve mensen backhome,
Dag twee begon voor ons om 6.00 uur doordat de sirenes van de plantage de volgende ploegendienst aankondigde. Weliswaar over twee huizen verdeeld,genoten we van een uitgebreid super-verzorgd ontbijt. De koffieplantage waar we verblijven kent naast uitgestrekte velden en grote fabricagehallen, ook een aantal woningen/guesthouses. Deze doen Villa Felderhof verbleken als een tweederangs motel.
Na de maaltijd verzamelden we bij de uitgang van de farm, waar we de fietsen gereed maakten voor de eerste rit van onze vakantie. Naast onze eigen ' mannen' reden er ook drie kampioenen mee uit de eigen fietsploeg van Munali Coffee (de farm). Heren met spieren als kabels en geen grammetje vet teveel. Onderweg werden we begeleid door een jeep voor- en achterop, die ons verder ook van water, fruit en andere lekkernij hebben voorzien.
Terug op de farm,na een frisse duik in het koele water, stond wederom een zeer uitgebreide warme lunch gereed. Om je vingers bij af te likken, werkelijk uitmuntend. Gastvrijheid, die in nederland met minimaal 6 sterren beloond zou worden.
De middag werd besteed op de koffieplantage zelf, waar John en Willem ons van alles uit de doeken deden over het reilen en zeilen van het verbouwen van koffie. Een indrukwekkende rit over de uitgestrekte plantage op "safari-auto's" besloten we de middag. Na een korte verfrissing konden we ons opmaken voor, jawel, het diner...
Het zal vanavond niet laat worden, morgen gaan we op weg naar de zambezi rivier waar we op de boot stappen voor onze eerste kennismaking met de natuurpracht die dit land herbergd. Vroeg op om 4.30 uur, ontbijt en om 6.00 uur de start van onze 120 km downhill. Tot onze grote verbazing, worden we uitgeleide gedaan door een grote plaatselijke wielerploeg....
We houden jullie op de hoogte, zodra mailcontact weer mogelijk is volgt een nieuw verslag.
Groeten van en aan iedereen.
De Zambezi-bikers
10 September
Wij zijn aangekomen ! De reis is voorspoedig verlopen en alle bagage, fietsen en fietsers zijn aangekomen ! We zijn ontvangen met een safari jeep en vervolgens naar een speciaal voor ons georganiseerde fietswedstrijd gegaan ! De winnaar maakt kans op een plek in de wielerploeg van Munali. Meer dan 200 man publiek ! en Ward mocht de start en finish vlaggen. 's avonds een heerlijke BBQ en geproost op de eerste geweldige dag. Fantastisch georganiseerd hier we zijn klaar voor de tocht. Morgen de eerste oefenronde. Maandag is er ook nog een Internet aansluiting dus kunnen jullie ook weer een bericht verwachten. We hebben nu al honderden foto's ! en veel film materiaal. Morgen meer nieuws.
Groeten uit Zambia van ons allemaal
We zullen jullie op de hoogte proberen te houden via deze pagina. Dat kan lastig worden in sommige gebieden maar zodra we weer contact hebben met Nederland zal je hier een bericht vinden. Iedereen bedankt voor de ondersteuning, aanmoedigingen, donaties en vooral enthousiasme !! Wij zijn er klaar voor !